niye sevgilim yok dedirten olaylar

bir çift arkadaşım var her akşam beraberiz. bazen böyle civildasiyorlar ufak nuanslar masumane tipler falan.. hepte beraberler hergün her dakika.. bazen imreniyorum "niye sevgilim yok?" diye soruyorum kendi kendime sonra acı bir yanıt tokat gibi vuruyor yüzüme "senin sevdiğin var." olay vaka sonuç işte..

sevilmek icin sevmedigim icin yok sanirim

aslında istesem olur. istiyorum ama olmuyo gibi bi ikilem bende çözemedim

sabah alarmla uyandığım an. bir arkadaşımı düzenli olarak sevgilisi arıyordu kaldırmak için. ne güzel lan. böyle alarmsız yatıyon, sabaha sevgilin uyandırıyo. müthiş hizmet. kalite anlayışı budur.

çiftin yanında 3. tekel kişi olarak gezmek.

seni seviyorum diyen kıza helal lan sana afferim başka sevcek birini mi bulamadin mal mısın dedim

gittiğim her ortamda yıldız tilbe, azer bülbül açıyorum dinliyorum bunu duyan insanlar sanıyor ki geçmişi unutamıyor aşk acısı çekiyorum ulan vallahi ondan değil bu tarz müzik seviyorum ben

(bkz: düşüyor mu böyle ) (bkz: bokunu çıkartmak )

çirkinim

bizim sevdiğimiz kişiler bizi sevmediğinden yok.

genelde geceleri diyorum bunu ama sonra diyorum ki lan sevgilin olsa ne olacak sanki... haksız mıyım sayın sözlük yazarları.

bizim okuldaki hiç umulmadık guzel olmayan bi kız geçen instagrama sevgilisinden aldığı çiçeği first flower diye atmış (bkz: şansıma tüküreyimm)

harbiden ya benim neden sevgilim yok ?!?!?

daha bugün yaşadığım bir olay. arkadaşım hoşlandığı kız için çok beğendiği bir eşyayı almış hediye paketi yaparken, ben kapı eşiğinde onu elimde çikolatayla izliyordum...

öküzlüğümüzden

sevdiğimiz kişiyi hayatımızın merkezi haline getirip her şeyi ona endekslediğimiz için götü kalkıyor da ondan

benden daha iyisini hak ediyor.

buzdolabı gibiyim. başka sebep bulamadım. :(

twitter veya instagramda bir görsel çıkar -kızlar hadi şunu sevgilinize atın tepkileri görelim afsagssgsg gelen tepkilere bakıyorum yaparsan keserim öldürürüm niye sevgilim yok sorusunun cevabını böylelikle görmüş oluyorum

bu; (#966968)

herhangi bir ufak tartışmada umursamaz olmam

ya çok fazla umursuyorum ya da hiç sallamıyorum. ortasını bi bulabilsem olacakta işte tutturamıyoruz

neymiş efendim karşı cinsin evinde kalamazmışım.

mesela arkadaşlarla oturuyoruz biri geçen günkü buluşmasını anlatıyor öbürü kızla buluşup gelmiş filan ben böyle mal gibi kalıyorum, içime bi yalnızlık çöküyor, sonra diyorum ulan benim niye sevgilim yok diye sonra pek geçmeden kafamda bir sebepler listesi oluşuyor tabi

benimle alakalı olan her şeyi gerçekleştiriyorum ancak prensipte anlaşamıyoruz. bonservisim elimde ama alan takım yok.

tipim yok

bugün bu başlığa entry giren altı yazar arkadaştan beşi başlığı yanlış anlayıp ya da anlamadan yazmış, üzücü. neyse bi hatırlayayım tek olay var böyle. 11. sınıftayız. sıra arkadaşım ve sevgilisinin arasının olmasına ben vesile olmuştum. araları biraz limoni. adam dedi işte çıkışta beraber yürüyelim, tamam dedim ben de. çıktık okuldan yürüyeceğiz kız tuttu bunu konuştular biraz. eleman geldi yanıma yürümeye doğru başladık, kız da geldi sonra. ben n'oluyo lan diye bunlara bakıyorum bunlar tek kelime etmeden yürüyorlar. ben de yürüyorum. bi süre sonra terlemeye falan başladık stresten. konuşsalar gam yemeyeceğim neyin arasında kaldım lan diye kafa patlatıyorum bir yandan da. okul yokuşu bitti, babamın çalıştığı yeri geçtik, eve döneceğim yeri de geçtik... hala tık yok bunlarda. en sonunda gençler sikerim yapacağınız işi dedim eve döndüm. o sıra eve dönerken sevgilim olsa neler derdim o yol boyu diye düşündüm. bi bu var başka çıkmadı.

şehirler arası otobüsle yolculuk yapıyorum benim yanımda ortalama ben yaşlarda birisi oturuyor ve birbirimizi hiç tanımıyoruz. yolculuğun ilerleyen saatlerinde uyumaya başladı uyurken başını benim omzuma koydu o an içinden lan bunun yerinde sevdiğim insan olsaydı bunun yerine o başını omzuma koyarak uyusaydı diyerek tüm yolculuğu düşünerek geçirdim. ondan sonra uzun yola gidersem uçakla gidiyorum yada tek oturmaya çalışıyorum.

mutlu bir çift görünce ulan şöyle mutlu olacağımız bir sevgilimiz olmadı mk diye efkarlanmıyor değilim sonra geçiyor..

bi ara 7.kişi olma olayım vardı. yakın arkadaşım sınıf arkadaşıma yürüyordu. sınıfa yeni gelen sonradan arkadaş olduğum çocuk sınıftan başka bi kıza yürüyordu. diğer takıldığımız çocuğun da sevgilisi vardı ben aralarında böyle saçma sapan duruyordum sürekli dedim benim niye sevgilim yok diye. sonra noldu hiçbirinin işi rast gitmedi üzüldüm ama bencillik ettim benim olmuyorsa kimsenin olmasın aq

bundan iki gün önceydi biriyle konuşuyorum sohbet muhabbet bir kaç aydır tanışıyoruz onunla dedim tamam bununla olacak gibi sonra lap diye eski sevgilisi ona goru döndü bende ona yol verdim sonra dedim ki iyi ki sevgilim yok hepsi yalan dolan

en az benim kadar mükemmel, zeki, kültürlü, bireysel ahlak sahibi ve kusursuza yakın bir insanla karşılaşmadım. evet bütün suç bende ne yazık ki.

5 kişilik bi arkadaş grubunuzda tek sap sizseniz isyan ediyosunuz malesef

(bkz: para tuzağı) (bkz: amerikanın oyunları) devir "önce ben" devri arkadaşlar.. kimseye kendinize verdiğiniz değerden fazlasını vermeyin. bu bencillik değil, insanlık.